Αντώνης Αντωνάκος, Στριπ-τιζ

Βρέχει
Στους τοίχους των ερημωμένων σπιτιών
Μια απέραντη πληγή
Στέλνουν απ’ τις φυλακές του κόσμου
Τα όνειρά τους
Μερικά κομμάτια ουρανού
Τα ηλεκτρικά κενά
Στα κόκκαλα της αθανασίας.
Μια επιγραφή σκεπάζει τον ουρανό
Οι εύκολες επιτυχίες
Πάντα διαφημίζονται.

Βρέχει
Καθώς τα χέρια της
Σαν δυο βαριά άχρηστα κοντάρια
Ανεβοκατεβάζουν
Μια φτωχή σημαία
Μπροστά σε μικρόψυχους θεατές.

[Το φθινόπωρο του στρατιώτη, 1996]

pic: Marlene Dumas

Advertisements