Not I, Έντεκα

i.
της κούπας
της λείπει ένα κομμάτι
δίπλα στο χερούλι
χύνεται καφές
πότε πότε
μεταξύ αντίχειρα
και δείκτη
και να
η αυθυποβολή
συλλαβίζει καί-ει

ii.
ο κάδος με βάση μικρότερη
απ’ ό,τι χείλος
χάνει την ισορροπία
αδειάζει υγρή στάχτη και γόπες
στα πλακάκια
κάποιος εδώ ξέρει καλά την ευωδιά
κάτι
ξέρει
οσμίζεται
στο σκοτάδι

iii.
πώς μιλάνε
με λίγες λέξεις
για το άφυλο ουδέτερο
τα λιγοστά αγγίγματα
σε πλάτη ώμους πέλματα
όταν πιάνει το κρύο
πώς μαθαίνουν να μαθαίνουν
τη γαλήνη τον πανικό
κάθε φορά
απ’ την αρχή

iv.
με χάρη να αφήνουμε
τα άνθη στον τάφο
με κομψή προσοχή
χωρίς θόρυβο
τα ξερά φύλλα
κάτω απ’ το τακούνι
με μια τρυφερότητα
για το φαγωμένο μάρμαρο
τα θολά ονόματα
ναι τα λουλούδια
φρέσκα είναι
μα ο τάφος δεν γέμισε ποτέ
απλά
σε κάποιον αρέσει
να φαντάζεται μέσα εσένα
για να μπορεί να θρηνεί
με την κομψότητα που αρμόζει

v.
ναι θα μιλήσουμε μόνο για το
γιατί είναι ώρα να
είναι καθήκον πρέπει
ωστόσο πριν από
οι λέξεις
ποιος βρίσκει τις λέξεις

vi.
μου είπε δεν αντέχω
όταν τη θέλω
η ποίηση γράφεται μόνη της στο δέρμα
και δεν θέλω να θέλω άλλο τίποτα
όταν δεν τη θέλω
η ποίηση αγκομαχά δυσκοίλια
μόνο στο χαρτί
μόνο διακριτικά
ψάχνει να βρει
τρόπους να τη θέλω
περισσότερο
του είπα

vii.
υπάρχουν κι άλλα μέρη
αυτά με τα θολά φώτα
δεν θα προλάβεις ποτέ
να τα ζήσεις να τα καταγράψεις πρώτος
μα είναι κοντά
τόσο κοντά στο διάστημα μεταξύ
το διάστημα μεταξύ
που υπαινίσσεται τέλος
και αν τα φώτα
είναι νυχτερινά
δικαιούσαι ερημικές πλατείες
μοναχικές γυναίκες ξελιγωμένα αγόρια
και αν τα φώτα
είναι
τότε λίγο πριν βραδιάσει
στο αληθινό λυκόφως
δικαιούσαι μια παραλία
τη σιδερένια θάλασσα και την άμμο
σαν παραπέτασμα δεν περνάς
και στο σίδερο λούονται μοναχικά αγόρια
στην άμμο σβήνουν ξελιγωμένες γυναίκες
υπάρχουν κι άλλα μέρη

viii.
να τι θα γίνει
το πρωί ή μάλλον
την μέρα
την άλλη μέρα
στο
ή στο άλλο
θα
οπωσδήποτε

ix.
καταλαβαίνεις
πρέπει να τρέξει
με τρόπο ειδικό
το ένα χέρι
κάτι να συγκρατεί στην τσέπη
το άλλο
να διατηρεί το κεφάλι
μέσα στο καπέλο
τα πόδια να χτυπούν
κλακ
κλακ
σαν τα δόντια
να έχει σημασία
η σκανδάλη
καταλαβαίνεις
το πρόσωπο στον τοίχο
έξω απ’ την τσέπη αργά
το χέρι
τι έχεις εκεί
ένα μαντήλι
να σκουπίζει τον ιδρώτα
να μη λερωθεί το αίμα
καθαρό να πιτσιλίσει
τον τοίχο
το πρόσωπο
στο τρίτο τούβλο
να μην τελειώσει
αδίκως

x.
η φτέρνα χτυπάει
επαναληπτικά χάμω
ο χρόνιος πόνος
δικαιολογείται μόνο
από θρυμματισμένο κόκκαλο
η φτέρνα χτυπάει
επαναληπτικά χάμω
μέχρι να θρυμματιστεί

xi.
τότε θα ήταν σωστό να
χωρίς αντίρρηση ίσως
εκεί προς εδώ
χωρίς εκεί
με τρόπο
κομψά πρέπει να
μπράβο
κοντύτερα
στα σκοτεινά όχι
ειλικρινώς
να αντιμετωπιστεί
εδώ προς εκεί
στο μεσοδιάστημα
κοντύτερα όχι πια
στο μυαλό μάλλον
μεταξύ μας
ίσως καλύτερα
θα μπορούσε να
είναι ένα εκεί δυνατόν
προς εδώ στα αριστερά
να πλευριστεί η δεξιά πλευρά
χωρίς αντίρρηση
στο τέλος τέλος
η απόφαση να
η απόφαση μας να
ιδού πώς καταλήξαμε ότι
τελικώς
αφού έπρεπε
η απόφασή μας να
συγχαρητήρια.

–

[περισσότερα στο τχ.3,

pic: Ανδρέας Κασάπης]