Τεφλόν #4 ανάμεσά μας

Από Τρίτη απόγευμα στα κεντρικά σημεία διανομής (Εναλλακτικό, Ναυτίλος, Πολιτεία, Vinyl Microstore) για αρχή και θα ακολουθήσουνε και άλλα. Από Παρασκευή και σε Θεσ/νίκη και Πάτρα.

Γίνε συνδρομητής στο Τεφλόν και …σώσε την ψυχή σου. Περισσότερα εδώ

Manuel Piques, Δύο ποιήματα

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

Σας παρακαλώ σώστε με

Λερή εικόνα σκονισμένου πεζοδρομίου
Κύριοι παρακαλώ σηκώστε με
Καταδικάστε με ενώπιον δικαστηρίου

Έσφαλα ομολογώ και πίστεψα σ’ εμένα
Δοκίμασα τις δυνάμεις μου και πού μπορώ να φτάσω
Τώρα τα όνειρά σας βλέπω γκρεμισμένα
Έτσι την απολογία μου πρέπει να ετοιμάσω

Σας ζητώ να δώσετε μια μικρή ευκαιρία
Ντύστε με, ταΐστε με, βάλτε με στα θρανία
Φροντίστε με αφόρητα, σκεφτείτε αντί για ’μένα
Αντί για καληνύχτα πείτε μου ένα ψέμα

Σας παρακαλώ απ’ της ψυχής τα βάθη
Αφήστε με πολίτης να γίνω διαπρεπής
Δεν θα παραδοθώ ποτέ ξανά σε πάθη
Αλίμονο να ζήσω δε θα ’μ’ επιρρεπής

–
Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΥΓΕΙΙΝΗΣ
(Ή Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΙΔΑΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ)

Εμπρός πάμε γοργά

Στους καπνιστές αξίζει πυρά
Το καλό τους τολμούν ν’ αγνοούν
Για να μην πάθουν καρκίνο ζωντανοί να καούν

Κουίρ πσκ

Όλοι σε αυτή τη χώρα γεννήθηκαν λεβέντες
πρόσχαροι με μεγάλες καρδιές που αγαπάν
όλοι καμώθηκαν με μάρμαρο και ήλιο
όλοι καμώθηκαν τίμιοι και γενναίοι.
Θάνατος στους ποιητές, θάνατος σ’ αυτούς
που τα σκατά τα κάνουν ήλιο και θάλασσα.
Θάνατος στους ποιητές, θάνατος σ’ αυτούς
που συντηρούν τους σχολικούς μας μύθους.
Όλες εδώ γεννήθηκαν με τιμημένους κόρφους
όλες περήφανες καλόκαρδες μανάδες
ακούραστες εργάτριες της σπιτικής μας ευτυχίας.
Θάνατος στους ποιητές, θάνατος σ’ αυτούς
που τα σκατά τα κάνουν ήλιο και θάλασσα.
Θάνατος στους ποιητές, θάνατος σ’ αυτούς
που συντηρούν τους σχολικούς μας μύθους.

Jazra@lyrikline

[Ακούστε το εδώ]

ΜΗ ΛΥΠΗΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ

Μη λυπηθείτε την ειρήνη
Το αίμα δεν μπορεί
να γίνει μελάνι
Το χτύπημα των πλήκτρων δεν μπορεί
να σωπάσει την παρέλαση των αρβυλών
Ένα απείθαρχο ποίημα δεν μπορεί
να σώσει έναν υποταγμένο ποιητή
Μας λείπει η βία για να προχωρήσουμε στη νέα γλώσσα
Μας λείπει η σφαίρα που θα αλλάξει την εξουσία (γρήγορα)
Η γροθιά που θα αλλάξει την ημέρα (γρήγορα)
Ας γίνουμε ποίημα. Ας γίνουμε beat. Ας γίνουμε βενζίνη
Ποίηση σημαίνει επίθεση

Μη λυπηθείτε την ειρήνη
Σπάστε την στο ξύλο
Ποδοπατήστε την
Διαπομπεύστε την
Πάρτε της τα παιδιά
Γκρεμίστε τα κρεματόρια της
Ελευθερώστε τις δούλες της
Αφήστε άταφους τους νεκρούς της
Αφήστε την να πνιγεί στο αίμα των στρατιωτών της
Ξηλώστε της τα ρούχα
Κατεβάστε τα site της
Πετάξτε την έξω από την ιστορία

Ερνέστος Μπαβάς, Πέντε ορεκτικά

ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΣ

για τα παιδιά που πνίγηκαν μέσα στο κλάμα τους
——————που τρόμαξαν ως τον ουρανό
——————και βιάστηκαν γυμνά να φύγουν
για τους τρελούς, τους φωτοπεινασμένους
και για κείνη που δεν υπήρξε,
μη γίνεσαι συμφοιτητής συνοδευτής
————–κορασίδων στα σινεμά
μη γίνεσαι πράος, συνετός και περιττά ευγενικός
————–και κουραφέξαλα

———————————————άσε τα μάτια σου να καίνε
———————————————κι άστους να λένε

 

Παναγιώτης Αρβανίτης, Δύο δημοσιευμένα και δύο αδημοσίευτα ποιήματα

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΣΥΛΛΑΒΟΥ

Εις τους απανταχού της γης
Μουτζαχεντίν της ποιήσεως

Πάροδος

1

Είμαστε τα παιδιά του δεκαπεντασύλλαβου
Ωραίοι σαν τον Ρωτόκριτο
Περήφανοι Δον Κιχώτες του εικοστού πρώτου αιώνα

2

Είμαστε οι Χατζατζάρηδες της νέας εποχής
Σταυροκοπιόμαστε μονάχα όταν βρέχει
Δίχως να θυμόμαστε τα παραμύθια της γιαγιάς

3

Είμαστε τα παιδιά του δεκαπεντασύλλαβου
Ξέφρενοι ληστές κι ατίθασοι Ινδιάνοι των πόλεων
Που δε δίνουν δεκάρα στα φανάρια και στους τροχονόμους

4

Είμαστε τα παιδιά του μέλλοντος
Γιατί όλοι θα κάνουμε το μεταπτυχιακό μας
Και φυσικά τις ξένες γλώσσες μας

5

Είμαστε τα παιδιά του δεκαπεντασύλλαβου
Οι Τριστάνοι Κορμπιέρ των σύγχρονων θαλασσών
Υπνοβάτες της μέρας και μυημένοι στη μακρινή Ελευσίνα

6

Είμαστε οι κάμπιες του Μεσαίωνα
Χωρίς το Θεό πάνω από το κεφάλι μας αυτή τη φορά
Με την Ιερά Εξέταση πάντοτε στο πλευρό μας

7

Είμαστε τα παιδιά του δεκαπεντασύλλαβου
Παλιάτσοι βλάχοι ιθαγενείς
Τσιγγάνοι ειδωλολάτρεις

8

Είμαστε τα παιδιά του ψηφιακού ύπνου
Υπάλληλοι της επιτυχίας και θεματοφύλακες
όλων των υποχρεώσεων του κόσμου

Μιράντα Παπαδοπούλου, Σχεδόν Δέκα

ΜΙΑ ΚΑΙ OΜΟΟΥΣΙΟΣ

Λένε πως είναι δυο λογιών·
µια του µυαλού
µια του κορµιού.

Μα εγώ νοµίζω
πως η καύλα είναι µία.
Μία και οµοούσιος.
Η καθ’ ολοκληρίαν.
–

ΧΑΪΚΟΥ

Όσο κι αν σε κοιτάζω
βλέπω το ίδιο πάντα.

Πως είσαι όµορφος
σα γιαπωνέζικο τραγούδι.

Τώρα βέβαια,
το τι λεν οι στίχοι
είναι άλλο ζήτηµα.
–

ΑΦΙΕΡΩΣΗ

Νοµίζετε παλιές µου αγάπες
ότι για σας τα γράφω τα ποιήµατα.
Πολύ θα το ’θελα κι εγώ.

Έλα όµως, που τα γράφω για ένα Τέρας
που ’χει τα ωραία σας κεφάλια
στον αειθαλή του το λαιµό.

(Και µεταξύ µας, ούτε ποιήµατα τα λες.
Κάτι σαν εσωτερική αποµαγνητοφώνηση,
µ’ ένα στυλό που θα ’θελε πολύ να ’ναι διαρκείας)
–