Μέρα ή νύχτα;
είπε και έφτυσε
Μάνα δεν υπήρχε στην αυλή
μονάχα χορταριασμένα αγάλματα
με τη γλώσσα κολλημένη στον ουρανό
Κάποιο παιχνίδι έπαιζαν
αυτές οι πέτρες πίσω από την πλάτη σου
ένα παιχνίδι που έλεγε πως η κίνηση
πρέπει να πνίγεται στη γέννησή της
και πως το χέρι πρέπει να μένει
μπροστά από τα χείλη για να διαλύει
το γέλιο στον ψίθυρο και αντίστροφα.
Μέσα στα αγάλματα το κάθε ερώτημα
έμοιαζε με απελπισμένη πιθανότητα.
Κούνησες; Μίλησες; Γέλασες; Έχασες;
πάμε ξανά
άλλη μια φορά
μέρα ή νύχτα;
