Ναυσικά Στεφανίδου, Δύο ποιήματα

ΠΕΡΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΥΔΑΤΩΝ

Όχι, δεν νιώθω ασφαλής
όταν μαθαίνουμε στα αμφιθέατρα για την προέλευση των μαρμάρων του Ηφαιστείου
και ταυτόχρονα έξω φεύγουν μάρμαρα στα κεφάλια φοιτητών
κούροι ξελαρυγγιασμένοι να φωνάζουν
πονάω
και η απάντηση να είναι
στα @ρχίδια μου

όχι, δεν νιώθω ασφαλής
που δεν μπορώ ν’ ακούω ντριμπόπ το βράδυ όταν επιστρέφω
για ν’ αποφύγω τον εφιάλτη
κλειδιά στο χέρι, τσεκ
μιλάω ταυτόχρονα με φίλους, τσεκ
δεν με ακολουθεί κάποιος, τσεκ

έφτασες σπίτι;
ναι, εσύ;
ναι, τσεκ

όχι, δεν νιώθω ασφαλής
όταν κάνοντας μηχανογραφικό ήξερα πως όποια φιλοσοφική και να δηλώσω
θα βρεθώ πίσω από μια μπάρα να χτυπώ φρεντεσπρέσο
ίσως και το κεφάλι μου στον τοίχο

όλα εύκολα για τις νέες γενιές,
λένε οι γιαγιάδες,
έχετε μάθει να τα ’χετε έτοιμα,
όλο με τα κομπιούτερ

εύκολο, γιαγιά, ν’ ανήκεις στη γενιά που της έταξαν τα πάντα
και τα πήραν όλα πίσω
ανεμοδαρμένοι μιλένιαλ παρασύρονται
από κρίση
σε κόβιντ
από μεταλλάξεις
σε αμετάβλητες κυβερνητικές δυστοπίες

εύκολο να περνάς δύο χρόνια των σπουδών σου στην απομόνωση
μακριά από φίλους – βιβλιοθήκες – αμφιθέατρα – ζωή
να σου λείπουν ακόμα και οι σάπιοι καφέδες των κυλικείων

ήρωές μου τα πρωτοετά που μέσω ζουμ και μικροφωνισμένων «ακούγομαι τώρα;»
κανόνισαν παράνομους καφέδες γνωριμίας
ήρωές μου όσοι πάλεψαν με τους δαίμονές τους κλεισμένοι σε σπίτια είκοσι τετραγωνικών
ήρωές μου όλες εκείνες που μίλησαν για τη βία που δέχτηκαν
για να γλιτώσουν άλλες
και μου ’μαθαν να πιστεύω στο
καμία μόνη

όχι, δεν νιώθω ασφαλής
αλλά με τόσους φωτεινούς ανθρώπους γύρω μου
ίσως κάποτε να νιώσω –

ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΥΛ ΠΑΙΔΙΑ

Μην το πάρεις στραβά
αλλά
σου λένε ψέματα
όλη η ραπ που ακούς
στην πραγματικότητα είναι ίαμβος
οπότε αν νομίζεις ότι είσαι
κουλ αντεργκράουντ παιδί
στην πραγματικότητα είσαι κι εσύ
πληγωμένος φλώρος της λογοτεχνίας
σαν εμάς

Advertisement