ένα έτσι, τέσσερα ποιήματα

Ο χρόνος είναι ο πόλεμος, λέει ο σοφός.
Ο χρόνος είναι η ευλογία, λέει ο πιστός.
Ο χρόνος είναι η προσευχή, λέει ο κανένας.
Ο χρόνος είναι το φως, λέει μια όμορφη, νεαρή κοπέλα.
Ο χρόνος είναι ο επόμενος στίχος, λέει ο ποιητής.
Ο χρόνος είναι ένας ξένος, λέει ο άντρας πριν γίνει παιδί.
Ο χρόνος είναι η χρήση του, λέει ένα ζώο πριν αποκοιμηθεί.
Ο χρόνος είναι το οξυγόνο, λέει ο φυλακισμένος.
Ο χρόνος είναι η σιωπή, λέει ο ερωτευμένος.
Ο χρόνος είναι μια ευχή, λέει ο πεθαμένος.
Ο χρόνος είναι ο Θεός, λέει ο διάολος.
Ο χρόνος είναι μια βλακεία, λέει ο χώρος.
Ο χρόνος είμαι γω, λέω εγώ.
Ο χρόνος είσαι εσύ, λες εσύ όταν είσαι εγώ.
Ο χρόνος, ο χρόνος, ο χρόνος, επαναλαμβάνει ο χρόνος.

---

Ήταν ένας άνθρωπος
που πλέον ήταν ένας άνθρωπος που πλέον ήταν δεν ήταν
άνθρωπος που πλέον δεν ήταν κι ούτε θα γινόταν ποτέ
ξανά ένας άνθρωπος που πλέον ούτε άνθρωπος
ούτε κανένας πλέον κανείς άνθρωπος πλέον
κανείς ένας άνθρωπος που δεν ήταν κανείς
πλέον άνθρωπος ήταν δεν ήταν
κανένας ούτε πλέον ούτε πλέον
που άνθρωπος ένας ήταν
δεν ήταν κανείς ούτε
άνθρωπος
ούτε κανένας πλέον
δεν ήταν κι ούτε θα γινόταν
ποτέ ξανά πλέον άνθρωπος ένας
πλέον κανείς ούτε πλέον ούτε κανένας
ούτε ένας ποτέ ξανά δεν ήταν ένας άνθρωπος
ούτε κανένας πλέον ούτε πλέον ούτε άνθρωπος
πλέον κανείς ήταν δεν ήταν ούτε πλέον ποτέ πλέον
κανείς ούτε ένας ούτε κανένας κανείς κι ούτε θα γινόταν
ξανά άνθρωπος πλέον κανείς κι ούτε πλέον ούτε ένας ήταν
δεν ήταν κανείς άνθρωπος.

Salt-N-Pepa, Κούνα τον απαυτό σου

Απόσπασμα από το κείμενο «Μην εμπιστεύεσαι ποτέ έναν μεγάλο πισινό κι ένα χαμόγελο» της Tricia Rose, το οποίο περιλαμβάνεται στην έκδοση Bring the Noise: Δεκαπέντε κείμενα για το χιπ χοπ.

Οι μαύρες ράπερ αμφισβητούν τις αντιλήψεις των αντρών για τη γυναικεία σεξουαλικότητα και ευχαρίστηση εκφράζοντας δημόσια τη σωματική και σεξουαλική ελευθερία τους. Το βιντεοκλίπ του «Shake Your Thang» («Κούνα τον απαυτό σου») των Salt-N-Pepa, το οποίο ερμηνεύουν με τη συνοδεία της χορευτικής ομάδας των E.U., είναι μια εξαιρετική λεκτική και οπτική απεικόνιση της έμφυλης αντίστασης των μαύρων γυναικών. Τόσο οι στίχοι όσο και το βίντεο έχουν ως θέμα τον σεξουαλικό χορό των Salt-N-Pepa και τις αντιδράσεις που προκαλεί. Στην πρώτη στροφή τις βρίσκουμε σε ένα κλαμπ να κουνάνε «τον απαυτό [τους] σε ένα φάνκι μπιτ» σοκάροντας τους θαμώνες του μαγαζιού. Με περίσσιο ύφος, οι Salt-N-Pepa τραγουδούν: «Είναι ο δικός μου απαυτός, θα τον κουνώ όπως θέλω εγώ, προκλητικά λιγάκι και με σεξαπίλ». Το ρεφρέν, το οποίο τραγουδά ένας άντρας μέλος των E.U., πάει ως εξής: «Κούνα τον απαυτό σου, κάνε ό,τι θες, ποιος είμαι εγώ για να σου πω πώς να χορέψεις στον ρυθμό. Είν’ ο δικός σου απαυτός, κάνε ό,τι θες, δεν θα σου πω εγώ πώς να χορέψεις στον ρυθμό».

Γκραφίτι: Το στιλ ως ανυπακοή

Απόσπασμα από το κείμενο «Γκραφίτι: Το στιλ ως ανυπακοή» του Jeff Chang, το οποίο περιλαμβάνεται στην έκδοση Bring the Noise: Δεκαπέντε κείμενα για το χιπ χοπ.

Ύστερα από το άρθρο των New York Times για τον Taki 183 το 1971, το γκραφίτι απογειώθηκε. «Με κάθε νέα σχολική χρονιά ξεκινούσε και μια νέα σεζόν για το γκραφίτι», λέει ο Iz the Wiz.

Ο Hugo Martinez, φοιτητής κοινωνιολογίας και υπερασπιστής των συμμοριών ανηλίκων, ο οποίος το 1972 ίδρυσε τον πρώτο σύλλογο γκραφιτάδων, την Ένωση Καλλιτεχνών Γκραφίτι (United Graffiti Artists), υποστήριζε ότι «Το γκραφίτι είναι ένας τρόπος απόκτησης κύρους σε μια κοινωνία όπου έχεις ταυτότητα μόνο όταν έχεις ιδιοκτησία». Το όνομά σου ήταν το νόμισμά σου˙ δημιουργούσες αξία είτε αφήνοντας το σημάδι σου στις πιο εξειδικευμένες αγορές είτε μπαίνοντας στη μαζική παραγωγή. Ήταν η λογική του αντίστροφου αποικισμού, ένας ιός που εξαπλωνόταν από τους απρόσωπους συνταξιδιώτες των κατσαρίδων και των αρουραίων. «Ξεκινούσες απ’ τον δρόμο σου και συνέχιζες στα λεωφορεία. Κατακτάς τη γειτονιά σου, ύστερα κατακτάς το λεωφορείο σου, ύστερα κατακτάς τον δήμο σου, ύστερα κατακτάς όλη την πόλη», λέει ο Luke «Spar One» Felisberto.

Αλεξάνδρας Πλαστήρα Ανθολόγημα

–

Και τι θα πούμε όταν γυρίσουμε, σκέφτηκα.
Πρέπει να ετοιμάσουμε ψέματα.
Πόσο ξέγνοιαστα περάσαμε.
Τι εύκολη που ήταν η φύση.

———————[][]

Η φύση ήταν όπως τη φαντάστηκα, θα τους έλεγα.
Τακτική, καθαρή και υπάκουη.
Να βλέπατε πως άνοιγαν με υπόκλιση τα κλαδιά. Θα έβαζα και σκίουρους.
Όχι έναν και δύο, αλλά εφτά σκίουρους.
Ίσως βάλω και νάνους, σκέφτηκα.
Θα τους βάλω με τρόπο.

———————[][]

Πότε ήταν που έπεφτα και μου άρεσε να πέφτω;
Στάθηκα να θυμηθώ. Μάλλον σε κήπο ήταν.
Μάλλον από δέντρο. Σε ινδιάνικη μάχη.
Και πληγώθηκα θανάσιμα. Έπεσα γενναία.
Και δεν ήθελα να σηκωθώ. Όταν έπεφτα με παιδικό σώμα.

———————[][]

Να σας δείξουμε τις φωτογραφίες, είπα.
Εδώ που γελάω, έτρεμα απ’το φόβο μου.

———————[][]

Τι ψέματα που γράφουν τα βιβλία.
Ήμαστε μόνοι μας.
Και ούτε ένας σκίουρος.

–

Κουίρ πσκ

Όλοι σε αυτή τη χώρα γεννήθηκαν λεβέντες
πρόσχαροι με μεγάλες καρδιές που αγαπάν
όλοι καμώθηκαν με μάρμαρο και ήλιο
όλοι καμώθηκαν τίμιοι και γενναίοι.
Θάνατος στους ποιητές, θάνατος σ’ αυτούς
που τα σκατά τα κάνουν ήλιο και θάλασσα.
Θάνατος στους ποιητές, θάνατος σ’ αυτούς
που συντηρούν τους σχολικούς μας μύθους.
Όλες εδώ γεννήθηκαν με τιμημένους κόρφους
όλες περήφανες καλόκαρδες μανάδες
ακούραστες εργάτριες της σπιτικής μας ευτυχίας.
Θάνατος στους ποιητές, θάνατος σ’ αυτούς
που τα σκατά τα κάνουν ήλιο και θάλασσα.
Θάνατος στους ποιητές, θάνατος σ’ αυτούς
που συντηρούν τους σχολικούς μας μύθους.