όσο για κείνο το βιβλίο του Γιαν Γκρος
αυτό που μ’ ενοχλεί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο
είναι ότι γράφει πως ξεριζώναμε μάτια
κόβαμε γλώσσες
παίζαμε μπάλα με κομμένα κεφάλια
υπό τους ήχους μιας ορχήστρας κλαρινέτων
σας διαβεβαιώνω ότι δεν ξέραμε τίποτα για κλαρινέτα στο Γιεντβάμπνε
είχαμε μια εθελοντική πυροσβεστική ομάδα αλλά χωρίς ορχήστρα
Μετάφραση από τα πολωνικά: Peter Constantine
Grzegorz Kwiatkowski
ΘΕΡΙΣΜΑ
Μετάφραση από τα πολωνικά: Peter Constantine
Δίγλωσση έκδοση
Σελ. 64
Στο Θέρισμα ο Grzegorz Kwiatkowski συγκεντρώνει φωνές θυμάτων και θυτών των ναζιστικών εγκλημάτων, φωνές που ανήκουν σε ανθρώπους οι οποίοι υπήρξαν μάρτυρες πογκρόμ, βιαιοτήτων και δολοφονιών. Τα ποιήματά του αποτελούν ανατριχιαστικές μαρτυρίες: σύντομες, ψύχραιμες και ψυχρές. Ο Πολωνός ποιητής δεν επιδιώκει να προκαλέσει συναισθήματα συμπάθειας, συμπόνιας και οίκτου για τα θύματα ή οργής για τους θύτες. Μέσω της αποστασιοποίησης μάς καλεί να κατανοήσουμε και να αξιολογήσουμε το παρελθόν δίχως συναισθηματισμούς, από τη θέση που βρισκόμαστε σήμερα ζώντας σε κοινωνίες που παραμένουν βαθιά αντισημιτικές και ρατσιστικές.
ΣΗΜΕΙΑ ΔΙΑΝΟΜΗΣ
Αθήνα:
Αρχείο 71, Καλλιδρομίου & Ζωσιμαδών
Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων, Καλλιδρομίου 30
Βιβλιοκαφέ Red n’ Noir, Δροσοπούλου 52
Βιβλιοπωλείο Μετεωρίτης, Φωκίωνος Νέγρη 68
Βιβλιοπωλείο Αλφειός, Χαριλάου Τρικούπη 22
Βιβλιοπωλείο Ναυτίλος, Χαριλάου Τρικούπη 28
Θεσσαλονίκη:
Βιβλιοπωλείο Ακυβέρνητες Πολιτείες, Αλ. Σβώλου 28
Βιβλιοπωλείο Κεντρί, Δημ. Γούναρη 22
παιδιά της πέτρας
τώρα που το χώμα συνωμότησε μαζί μας
καταβροχθίζοντας τα όνειρα και τα σκονισμένα δάκρυά μας
κρύβοντας τους καρπούς του τρόμου μας
σε ομφαλοφόρα πορτοκάλια
ριζώνοντας πιο γερά
πιο στέρεα στα κόκαλα των προγόνων μας
ρωτάμε
πότε γίναν οι πέτρες
σύντροφοι σκελετωμένων αγοριών
που ’χουν για παιχνίδια
πλαστικές σφαίρες και άδειους κάλυκες
;
πότε γίναν οι πέτρες
έμπιστοι νεαρών κοριτσιών
που τα ρούχα και η περηφάνια τους
πετάχτηκαν στο ποτάμι
;
ήμασταν ξύπνιες
όταν ο πόλεμος τρύπωσε
σαν καπνός στο συλλογικό μας όνειρο
;
ή
το άστρο της αυγής
μάς βρήκε
την ώρα που ηχούσε του βιασμού ο άρρυθμος κρότος
;
Η έκδοση «Αραβίδες ντίβες: Ανθολογία σύγχρονης αραβο-αμερικανικής ποίησης» κυκλοφορεί από το περιοδικό Τεφλόν και το Αρχείο 71.
Ονομάζω πατρίδα
Αυτό τον τόπο όπου
μια έχουμε ηλεκτρικό
και μια νερό
τον ονομάζω πατρίδα.
Αυτό τον τόπο όπου
νοιαζόμαστε για τη γη,
όπου είμαστε σκόνη και άμμος,
γλιστράμε μέσ’ από
τα χέρια του εχθρού,
τον ονομάζω πατρίδα.
Αυτό τον τόπο όπου
πεθαίνουμε και ανασταινόμαστε
πεθαίνουμε και ανασταινόμαστε
ξανά και ξανά
κάθε λίγα χρόνια,
όπου διπλώνουμε
και ξεδιπλώνουμε την ειρήνη
σαν χάρτινη βάρκα
(ελπίζοντας ότι θα επιπλεύσει),
τον ονομάζω πατρίδα.
Η έκδοση «Αραβίδες ντίβες: Ανθολογία σύγχρονης αραβο-αμερικανικής ποίησης» κυκλοφορεί από το περιοδικό Τεφλόν και το Αρχείο 71.
Εθνογραφία
Κατά το ποίημα «Ιστορία της ιατρικής» της Νικόλ Σίλεϊ
Γεννήθηκα, εμβολιάστηκα. Έκανα σεξ με άντρες
και γυναίκες που μιλάνε μια γλώσσα στην οποία δεν μπορώ
ν’ απαντήσω. Εκείνη μου γράφει μηνύματα σε αγγλικά δεύτερο χέρι.
Η μητέρα της μητέρας μου πέθανε αναλφάβητη.
Πριν μετακομίσει στα προάστια, ο πατέρας μου ήταν έφηβος
και αγωνιστής. Ο πατέρας του πατέρα μου ψιλόκοβε κρεμμύδια
για τη βασιλική οικογένεια της Σαουδικής Αραβίας. Και οι δύο παππούδες
πέθαναν χωρίς ιθαγένεια. Λέω ψέματα στους δασκάλους. Κλέβω
όχι από ανάγκη. Μια ηλεκτρική οδοντόβουρτσα, ένα άγουρο
αβοκάντο, μια ζυγαριά. Φοβάμαι να ζήσω
περισσότερο. Από ποιο ισοπεδωμένο χωριό καταγόμαστε;
Η ξαδέρφη Ράσα παντρεύτηκε στην Ιορδανία,
βλέπω το μωρό της στις φωτογραφίες, ξεχνώ
τ’ όνομά του. Και, ναι, καταλαβαίνω,
ο Θεός και οι πρόγονοι συνεχίζουν να κοιτούν
κάθε που αγγίζομαι.
Η έκδοση «Αραβίδες ντίβες: Ανθολογία σύγχρονης αραβο-αμερικανικής ποίησης» κυκλοφορεί από το περιοδικό Τεφλόν και το Αρχείο 71.
Τεφλόν | Ποιητικό Σκεύος 