Siwar Masannat, Τραγούδι για τα μάτια

1.
Τι ήταν αυτό που απέστρεψε
τα μάτια μου απ’ τα δικά σου, Φάντια –
ή είναι η λέξη αραβικός μια λέξη για την απόκριση;

Τα μάτια μου –βλέφαρα βαριά– είναι άραγε
ύπνος; Ανάμεσα στα μάτια σου & στα δικά μου
ένα τουφέκι.

2.
Γαμήσι –είναι οργή αυτό στο μελί
των ματιών σου; Ίσως είναι
το ατελείωτο πράσινο της γης σου.
Θα φυσήξω τα ελαιόδεντρα
μέχρι να εξαφανιστούν

τα ψεύτικα κλαδιά, ή θα μαδήσω μαύρες
ίριδες για ένα γαμήλιο στεφάνι.

3.
Φάντια, έλα σε παρακαλώ πετώντας
πάνω από στύλους, και τους εφτά
& και η σοφία θα με τρίψει μέχρι
να έρθω κι εγώ πετώντας –σε προειδοποιώ: μπορεί να τρώω
τις λέξεις μου πίσω απ’ το στρίφωμα
της φούστας σου. Στον λόφο,

όχι στην αυλή σου,
ο Ίσμαελ έχτισε μια κατοικία για τον εαυτό του.

Batania / Neorrabioso, Ο θάνατος

Επομένως,
η τρέλα γνωρίζει τ’ όνομά μου
και τα φέρετρα είχαν συκοφαντηθεί:
ο θάνατος είναι συνταξιοδότηση,
ο θάνατος είναι γκάργκοϊλ,
ο θάνατος είναι το χαλί και η απαραίτητη τύρβη,
αλλά εγώ
τότε
ρωτώ
γιατί με τον πρώτο πυροβολισμό μού πετάχτηκαν τα δόντια
τα νεογιλά,
γιατί ο πατέρας μου είναι νεκρός
και σώος
και νιώθω δικά μου τα σκουλήκια του,
γιατί εξακολουθούν να με τρώνε,
μέρα με τη μέρα,
κάθε λεπτό,

Zeina Hashem Beck, Νυκτωδία

1.
Ο ουρανός είναι πορτρέτο της σιωπής –
Σχεδόν θα μπορούσα να τον αναποδογυρίσω,
να δω τ’ αστέρια να σκορπίζουν
απ’ το κάδρο του σαν σκόνη.

Το αεράκι ρυτιδώνει το λευκό χαρτί
καθώς αυτό πέφτει απ’ το σχοινί της μπουγάδας
σαν μια μέρα πλυμένη, άγραφη.

Το ψυχρό έδαφος
περιμένει, περιμένει, περιμένει,
σαν νερό,
περιμένει μια φωνή που δεν έρχεται.

Τα φώτα στον δρόμο τρεμοπαίζουν,
τώρα κίτρινο, τώρα μπλε,
οι νυχτοπεταλούδες χορεύουν όπως χορεύουν,
το κόκκινο αλάρμ του αυτοκινήτου
μετράει ένα δύο, ένα δύο,
κι η άδεια πλαστική καρέκλα
μοιάζει ατάραχη και επιβλητική.

Zeina Hashem Beck, Οι παλιές σκάλες της Βηρυτού

.

Είναι αναμφίβολα θηλυκές.
Τις φαντάζομαι σαν μια γριά
με χοντρά γόνατα, ξεθωριασμένα τατουάζ,
και μυρωδιά κάτουρου.
Τις φαντάζομαι
σαν μια γριά που δεν φοβάται

τις ερωτικές επιστολές που είναι γραμμένες
στο δέρμα της,
ούτε να γυμνώσει τα στήθη της
μπροστά στον νυχτερινό ουρανό.

Δεν περιγελούν τον κόσμο
επειδή δεν γνωρίζει ότι είναι στρογγυλός,
επειδή δεν γνωρίζει ότι περιστρέφεται
γύρω απ’ τον εαυτό του,
επειδή είναι άστατος και τόσο νέος,

αν και είναι μεγάλης ηλικίας,
αν και γνωρίζουν
ότι είναι το αντίθετο των τοίχων,
συγχωρούν.

Qooonn, Οι κανόνες του παιχνιδιού

παυσίπονος εθισμός
οι προσπαθούντες την επιμέλεια
με διαδικασίες αργές
τριχόπτωση
λοίμωξη
έμφραξη
κύρτωση
μετάσταση
ρήξη

αρχή
μέση
και τέλος

Περισσότερα ποιήματα του Qooonn μπορείτε να διαβάσετε
στο δέκατο τέταρτο τεύχος του Τεφλόν.