Τεύχος 23

Τεύχος 23
Χειμώνας-Άνοιξη 2020

Nathalie Quintane: Μειοψηφική, πλην αποφασισμένη
Μέλος μιας τρομερής παρέας που τη δεκαετία του ’90 τάραξε τα λιμνάζοντα νερά της γαλλικής ποίησης, η Ναταλί Κιεντάν θέτει την ποιητική της στην υπηρεσία μιας πρόζας η οποία διαφεύγει κάθε ταξινόμησης. Αντλώντας σχεδόν αποκλειστικά από τον τρέχοντα λόγο, είτε προφορικό είτε γραπτό, παρωδεί και διακωμωδεί τα γαλλικά ήθη και ύφη, τη φαλλοκεντρική γλώσσα και την ηλιθιότητα του κυρίαρχου λόγου, τον αριστερό διανοουμενισμό και τον λογοτεχνικό συντηρητισμό, τη μεσαία τάξη και τις αξίες της, ακόμη ακόμη την ίδια τη γλώσσα και τους κανόνες της. Κείμενo: Γιάννης Χονδρός, Μετάφραση: Ελένη Γιώτη, Γιάννης Χονδρός

Σύγχρονη ρωσόφωνη ποίηση: Ούτε το νερό ούτε ο αέρας μπορούν να δραπετεύσουν
Σε αυτή την ανθολόγηση δεκατριών σύγχρονων ρωσόφωνων ποιητριών και ποιητών το σκοτάδι και η απογοήτευση απλώνονται σε κάθε σχεδόν στίχο, μαρτυρώντας ένα αδιέξοδο συλλογικό, το οποίο δεν εξαντλείται στο δράμα της ύπαρξης, αλλά έχει «την τέχνη να πηγαίνει βαθιά», να βγάζει μπροστά τις κοινωνικές και ταξικές αντιθέσεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι «η πυρκαγιά απ’ το ένα κεφάλι/ μπορεί πάντα να εξαπλωθεί στο άλλο/ και τότε θα καεί όλη η πόλη». Ανθολόγηση-Κείμενο-Μετάφραση: Νίκη Κ.

Chairil Anwar: Μέσα στο μάτι της ζωής
Επαναστάτης και αντικομφορμιστής, «ζώο άγριο/ απ’ την αγέλη εξορισμένο», ο Χαϊρίλ Ανουάρ θεωρείται ο σπουδαιότερος ποιητής της ινδονησιακής λογοτεχνίας. Εν μέσω πολέμων και εξεγέρσεων μετέφερε στο χαρτί την ωμή και χαοτική ιδιόλεκτο των δρόμων της Τζακάρτας, έγραψε για τα ταραγμένα χρόνια που συνεχίζουν τη λιτανεία τους, για το αίμα που πήζει και δένει, για τον διάβολο που τσιρίζει και τη γαλήνη που επιμένει, λίγο πριν χαθεί «στα λαμπερά φώτα και στην ηδονή». Κείμενο-Μετάφραση: Peter Constantine, Μετάφραση κειμένου: Kyoko Kishida

Marie Silkeberg: Στην αντωνυμία της νύχτας
«Ποια είναι η υφέρπουσα παράνοια που νίκησε την πόλη μας;» αναρωτιέται η Μάρι Σίλκεμπεργ. Η Σουηδή ποιήτρια εστιάζει τον φακό της γραφής της στους ανθρώπους, τη γλώσσα και τις ιστορίες τους, υποστηρίζει ότι σκοπός της ποίησης είναι «να καθρεφτίζεσαι μέσα στο ξένο. να βρίσκεις την εικόνα σου». Στα ποιήματά της επιχειρεί να «ανταλλάξει το γραπτό με το βιωμένο», να ψηλαφίσει «το δακτυλικό αποτύπωμα στο εσωτερικό τείχος», θυμίζοντάς μας ότι «η αλήθεια είναι μια λειτουργία της εξουσίας». Κείμενο: Jazra Khaleed, Μετάφραση: Γιώργης Μαθόπουλος

Σλαμ: Στίχοι από ατσάλι ή από βιτάμ, Μέρος Β΄
Ως λογοτεχνικό κίνημα η σλαμ ποίηση αμφισβήτησε το χαρτί ως αποκλειστικό χώρο της ποιητικής έκφρασης, επιδιώκοντας μια πιο άμεση, προσωπική και αυθεντική εμπλοκή με το κοινό της. Η αντισυμβατικότητα, η συμπεριληπτικότητα και η δημιουργική ορμή των πρώτων σλαμ βρήκαν πρόσφορο έδαφος στις κοινότητες ανθρώπων που βιώνουν αποκλεισμούς και διακρίσεις λόγω της φυλής, του φύλου ή/και της τάξης τους, καθώς τους έδωσε την ευκαιρία να ανέβουν στη σκηνή και να τα χώσουν στο μικρόφωνο. Εισαγωγή: Jazra Khaleed, Μετάφραση: Κατερίνα Φραγκοπούλου, Jazra Khaleed

Ποιήματα: Χαρά Αηδόνη, Δημήτρης Γκιούλος, Κατερίνα Ζησάκη, Érica Zíngano, Arlinda Guma, Jazra Khaleed, Χρήστος Κολτσίδας, Κουρτ, Σωτήρης Λυκουργιώτης, ΜΚΧ, Flávia Memória, Μανίνα Μπομιόκη, Γιώτα Τεμπρίδου, Ιβάν η τρομαγμένη, Σοφία Χατζοπούλου.

Εξώφυλλο & εικονογραφήσεις: Μαύρο χάλι

Σελιδοποίηση: Morgan S. Bailey

Πατήστε εδώ για να δείτε τα σημεία διανομής.