«Ποιά είσαι του λόγου σου;» είπε η Κάμπια.
Να μια δυσοίωνη αρχή για συζήτηση. Η Αλίκη αποκρίθηκε, κάπως ντροπαλά, «Ούτε και εγώ ξέρω αυτή τη στιγμή κυρία… Έχοντας αλλάξει τόσα μεγέθη μέσα σε μια μέρα, φυσικό είναι να τα έχω χαμένα».
«Καθόλου», είπε η Κάμπια.
«Ίσως η ίδια να μην το έχετε συνειδητοποιήσει ακόμα», είπε η Αλίκη, «αλλά όταν θα υποχρεωθείτε να μεταμορφωθείτε σε χρυσαλλίδα κι ύστερα από αυτό σε πεταλούδα, θαρρώ τότε πως θα νιώσετε αφύσικα λιγάκι, δε νομίζετε κι εσείς;»
«Ούτε κατ’ ιδέαν», είπε η Κάμπια.
«Ίσως ο τρόπος που εσείς βλέπετε τα πράγματα να είναι διαφορετικός», είπε η Αλίκη, «το μόνο που ξέρω είναι ότι εμένα θα μ’ έκανε να αισθάνομαι εντελώς αφύσικα».
«Εσένα!» είπε η Κάμπια με άκρα περιφρόνηση. «Ποιά είσαι εσύ;» πράγμα που ξανάφερε τη συζήτηση από εκεί που είχε ξεκινήσει.
Chapter 5, advice from a caterpillar
The Caterpillar and Alice looked at each other for some time in silence: at last the Caterpillar took the hookah out of its mouth, and addressed her in a languid, sleepy voice. `Who are YOU?’ said the Caterpillar. This was not an encouraging opening for a conversation. Alice replied, rather shyly, `I–I hardly know, sir, just at present– at least I know who I WAS when I got up this morning, but I think I must have been changed several times since then.’ `What do you mean by that?’ said the Caterpillar sternly. `Explain yourself!’ `I can’t explain MYSELF, I’m afraid, sir’ said Alice, `because I’m not myself, you see.’ `I don’t see,’ said the Caterpillar. `I’m afraid I can’t put it more clearly,’ Alice replied very politely, `for I can’t understand it myself to begin with; and being so many different sizes in a day is very confusing.’ `It isn’t,’ said the Caterpillar. `Well, perhaps you haven’t found it so yet,’ said Alice; `but when you have to turn into a chrysalis–you will some day, you know–and then after that into a butterfly, I should think you’ll feel it a little queer, won’t you?’ `Not a bit,’ said the Caterpillar. `Well, perhaps your feelings may be different,’ said Alice; `all I know is, it would feel very queer to ME.’ `You!’ said the Caterpillar contemptuously. `Who are YOU?’ Which brought them back again to the beginning of the conversation.
Αγαπημενη μας Pavlina Marvin, ευχαριστουμε πολυ για το νοερο ταξιδι με την Αλικη στήν χωρα των θαυματων.Η αλλαγη, η αλλοιωσι η μεταμόρφωσι,στη ζωη του καθε ανθρωπου ειναι δεδομενη, αναγκαια ,σωτηριώδης.Το απαν ομως της ουσίας της καθοριζεται απο τό επιθύμητον η το ανεπιθύμητον της, υπο την εννοια του συναισθηματικού φορτιου το οποίον την υπαγορεύειη την εναγκαλίζεται.Αυτή η αισθησι της βαθειας καρδιας ως ηδονη η ως οδυνη ορίζει και καθοριζει απόλυτα την ανθρώπινη υπαρξί μας.Διαφορετικα παραμενομε εις τήν αναζητησι των ηδονικών εντυπώσεων.Δικός σας,Γιαννης Χατζηγεωργίου
http://www.archive.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=146