Ήξερα μια καριόλα από τη Βάρη
που γαμιόταν σ’ ένα αμπάρι
αδιακρίτως με πασάδες,
αρλεκίνους και παπάδες.
Τέτοιο πλάσμα δεν ξανάδα, τόση χάρη!
–
Ήξερα μια καριόλα από τη Λούτσα
που ’τρωγε όλη μέρα πούτσα
κι από το πολύ γαμήσι
έγιν’ ένα με τη φύση
̶ η τρισεύγενη που κάποτε φιλούσα…
–
Ήξερα μια καριόλα από το Βόλο
που γούσταρε τρελά να δίνει κώλο.
Έπαιρνε αμπάριζα,
την άκουγαν στη Λάρισα.
Τ’ αστέρια θα της χάριζα, τι λέω, τον κόσμο όλο!
Τεφλόν | Ποιητικό Σκεύος 
Το πρώτο, ναι!
Για τα άλλα, επιφυλάσσομαι…
Ήξερα μια καριόλα απ’ τον Περαία
αυτή τσιμπούκωνε πολύ ωραία.
Είχε μόνο ένα βίτσιο:
όταν επίπωνε τον Μήτσο,
να τονε τρώει από πίσω από κουρέα.
(Ήταν η τέταρτη κυρία στην παρέα…)
Ήξερα μια καριόλα από την Περαία
που ρουφούσε τις ψωλές ωραία
όταν πήγαινε στον Βόλο
την γαμούσαν απτον κώλο
και όταν την κερνούσαν ούζα
τρελαινόταν στην παρτούζα