Λίμερικ ελευθέρας βοσκής

Ήταν ένας κβαντικός κρυπτογράφος από τη Γροιλανδία
τα bit αναποδογυρνούσε φορώντας μαύρο μανδύα
—-Στην Κοπεγχάγη τον ξέβρασε το κύμα
—-μπουκάλια ανακύκλωνε για χρήμα
Εκλεψε κωδικούς καρτών κι έφυγε με σχεδία.

Πασχάλης Κρετίνος

Ήταν ενας δέσποτας απ’ το Βατικανό
που καθε φραγκοδίφραγκο μετρούσε και λεπτό
—-μα απο τα πολλά χαρμάνια στα λιβάνια
—-είδε τον χριστό φαντάρο και τους μαθητές αλάνια
ώσπου έφυγε στην Φλόριντα μ’ ένα μωαμεθανό.

Αναστάσιος Γριβοκωστόπουλος

Ήταν μια μικρούλα στον Ιανό
που εξυπηρετούσε στο λεπτό
—-έτριβε τους πελάτες στα κρυφά
—-κι εκείνοι λέγαν τι χαρά
κι αγόραζαν βιβλία σωρό.

Ήταν ένας πελάτης στη Πρωτοπορία
που κοιτούσε τα ράφια ποίησης με μανία
—-με τα ποιήματα ερχότανε σε στύση
—-και τώρα σ’ ένα δερματόδετο είχε χύσει
και ζητούσε στη τιμή μια κάποια ευκαιρία.

Ήταν μια μελαχρινή στου Παπασωτηρίου
που στο μουνί της είχε πόρτα πλυντηρίου
—-ξεθόλωνε των συναδέλφων τα κεφάλια
—-μα στη καρδιά είχε τόση περηφάνεια
που δε ζητούσε αντίτιμο ή κάποιο είδος βραβείου.

Ήταν ένας υπάλληλος στη Πολιτεία
που σλάπαρε σε κάθε ευκαιρία,
—-όταν θυμότανε να ’ρθει τ’ αφεντικό
—-πρέφα δεν έπαιρνε γιατί ήτανε κουφό˙
τον παίρνεις φώναξε κι έκανε συναυλία.

Ηταν μία ταμίας στην Εστία
που στο βρακί της έγραφε ΚΥΡΙΑ
—-όταν τελειωνε τη βάρδια το βράδυ
—-το έβγαζε και το άφηνε στο ράφι
ώσπου ένα πρωινό το ’δωσε στον ταμία.

Ήταν ένας ποιητής εις τον Ναυτίλο
που δεν είχε κανένα φίλο
—-μα ήξερε τους στίχους να μετρά
—-έφτιαχνε λίμερικ σωστά
ώσπου στο τέλος άλλαξε και φύλο.

*Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά
βιβλιοπωλεία, πρόσωπα ή γεγονότα είναι εντελώς συμπτωματική.

Ζακ Ρόβιτ

Ήταν ένας αγρότης απ’ την Καλαμπάκα
που όλο κατέβαινε Αθήνα στο ΟΑΚΑ.
—-Έλεγε η ζωή είναι μόνο αρμάθα
—-και συνθήματα για την Πανάθα.
Μιλάμε για πολύ μαλάκα.

Ήταν μια πουτανίτσα απ’ τη Σαραγόσα
που σου τον ρούφαγε με όσα όσα·
—-μέχρι που ένας λεφτάς από τη Θήβα
—-της τα ’σκασε χοντρά κι έγινε ντίβα.
Τώρα ζητάει τρακόσα.

Ήταν ένας μπεμπές από το Κολωνάκι,
πού να σταυρώσει γκόμενα· ήτανε φλωράκι.
—-Έλεγε στη μαμά του «εγώ γυναίκα θέλω»
—-Τι να ’κανε η δόλια, τον πήγε σε μπουρδέλο.
Άμα δεν είχε τη μαμά, ακόμα να ’ριχνε πετσάκι.

Ήταν τρεις αδερφές από τη Σαντορίνη.
Η πιο μεγάλη ήταν σκυλού με καμαρίνι,
—-η δεύτερη τα μάσαγε απ’ το δικό της
—-και η πιο μικρούλα έκανε το διδακτορικό της.
Μα μη φοβάστε, τον έτρωγε κι εκείνη.

Ήτανε ένας μόρτης απ’ τη Ναντ
που κούναγε στο σκάκι ως ο Ανάντ·
—-μέχρι που κούνησε κι αλλιώς
—-και του εφάρδυνε ο πωπός
κι εκείνος έλεγε ιτ’ς νοτ μπαντ.

Ήταν μια έμορφη νέα στη Γενεύη
που έβαζε μέσα στη σούφρα σκεύη·
—-ώσπου μια μέρα η παρτόλα
—-έχωσε και την κατσαρόλα.
Τώρα στη χέστρα μαγειρεύει.

Ήταν μια ξεκωλιάρα από το Βελιγράδι
που την πηδούσε το σκυλί της κάθε βράδυ·
—-ώσπου μια μέρα πήγε για πικ-νικ
—-και βρήκε κάτι ταύρους σικ.
Τη γάμησε όλο το κοπάδι.

Ήταν μια Ινδή κυρία μετανάστρια στην Πάρμα
που μπέρδεψε την αγαμία η καημένη με το κάρμα·
—-μέχρι που ένας καβλιάρης απ’ το Πράτο
—-της έσκισε τη μούνα και τον πάτο.
Και τώρα δεν της φτάνει ούτε άρμα.

Ήτανε μια καριόλα από τη Βουδαπέστη
που στο κατακαλόκαιρο έτρωγε πούτσους μες τη ζέστη.
—-Της λέω «δέσποινα από την Ουγγαρία
—-δε βλέπεις τη θερμοκρασία;
Τι μου γαμιέσαι με τον κάθε χέστη».

Ήταν μια μαύρη από τη Μοζαμβίκη
φίλε μου ψωλοαποθήκη·
—-τη μπαίρναν δέκα δέκα οι κουρσάροι
—-κι αυτή δεν έπαιρνε χαμπάρι.
Ήτανε για πολύ φυστίκι.

Αιμίλιος Ντίκερσον

Ήταν μια γρια απ’ το Σαλίνας
δόντια χρυσά είχε και λαιμό χήνας
—-Μια μέρα που ήταν μόνη
—-της κλέψαν το σαγόνι
κι έτσι πέθανε η γρια της πείνας.

Γιώργος Τσούκης

Με τα κέρδη του ΟΠΑΠ
κάνει η πατρίδα μου τεστ παπ
—-και της Ελλάδας ο τράχηλος
—-προκύπτει προγονοκάπηλος.
Συνιστάται φόλοου απ.

Κρατά τη νέα γενιά καλλιτεχνών
Είναι ζεστό σαν το μουφλόν
—-Δεν το αγοράζεις για να σπαζοκεφαλιάζεις
—-Είναι μόνο αν σ’ αρέσει να διαβάζεις
Δεν είναι μούφα – Είναι το τεφλόν!

Σας τα στέλνω με ένα μέιλ
για να εξάρω με των στίχων μου το κοκτέιλ
—-το αφιέρωμα στα λίμερικ
—--αυτά τα υπέροχα λεκτικά μιλκ σέικ-
που τα διαβάζεις πίνοντας τζίντζερέιλ!

Μαργαρίτα Φρανέλη

Ήταν ένας Έλληνας, κάποτε, στο Κόνγκο
Που ’τανε χαρτόμουτρο, μάστορας στον τζόγο.
—-Μα ο βαλές το έκαιγε το γέρικο τ’ αλάνι −
—-κι ο ταπής τον έριχνε μέσα στο τηγάνι:
«Να καείς, παλιόμουτρο, που ’καψες το Γώγο…»

Γιώργος Τζεβελεκάκης

[pic: Ανδρέας Κασάπης]