Ρομάν Ζουέβ, Το σώμα

Ζούμε μέσα σε κουφάρια αυτοσυντήρησης
Μέχρι να γίνουμε ένα με το χώμα
Μέχρι να ξεχάσουμε τον κόσμο
Μέχρι να νιώσουμε μικροί θεοί
Ζούμε μέσα σε κουφάρια αυτοσυντήρησης
Και ο χρόνος γδέρνει
Με τα λεπτά του
Με τις ώρες του
Με τους μήνες του
Αυτό το κουφάρι που λέγεται σώμα
Ζούμε μέσα σε κουφάρια αυτοσυντήρησης
Αγκαλιάζουμε τη δυσοσμία μας
Προσευχόμαστε για το μέλλον
Ελπίζουμε για έρωτα
Ξεχνάμε τον χρόνο
Και σκοτώνουμε λεπτό προς λεπτό
Αυτό το κουφάρι που λέγεται
Σώμα