Από τα γκέτο του Κέιπ Τάουν, οι Ronelda Kamfer και Nathan Trantraal, δύο από τις πιο τραχιές ποιητικές φωνές της Νότιας Αφρικής, γράφουν για την καθημερινότητα της εργατικής τάξης μετά το απαρτχάιντ, για όσους και όσες παρέδωσαν τα όπλα και επέστρεψαν «στις καλύβες [τους]/ δίπλα στους λάκκους με το μολυσμένο νερό», για κορίτσια που μπαίνουν σε συμμορίες και για ράσταμεν που στρίβουν τσιγαριλίκια με σελίδες της Βίβλου, για μανάδες που κάνουν «ενάρετες κομπίνες» και για γκάνγκστερ που γίναν θρήσκοι. Άλλοτε με χιούμορ και άλλοτε με πικρία, μα πάντοτε με –ενίοτε σκληρό– ρεαλισμό αφηγούνται ιστορίες από το περιθώριο της νοτιοαφρικανικής κοινωνίας, πλέκοντας στα ποιήματά τους φωνές, μνήμες και μαρτυρίες του πολυεθνικού προλεταριάτου. Δύο ποιητικές συλλογές σε μία έκδοση˙ αυτό είναι το πρώτο βιβλίο που μεταφράζεται στα ελληνικά από τα κάαπς, τη γλώσσα που μιλούν οι έγχρωμοι πληθυσμοί του Κέιπ Τάουν.
Μετάφραση από τα κάαπς: Peter Constantine
Επιμέλεια: Βίκτωρας Ηλιόπουλος, Jazra Khaleed, Ελένη Μπούρου
Σελιδοποίηση και εξώφυλλο: David Moore
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις του περιοδικού ΤΕΦΛΟΝ.
Τεφλόν | Ποιητικό Σκεύος 