Τεφλόν #30 | Σύγχρονη ποίηση από την Αργεντινή

Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ
της ΜΠΕΛΕΝ ΝΑΟΥΣ

σήμερα δεν έχω σεροτονίνη,
το ξέρω γιατί την κυριακή
πήρα ναρκωτικά
για να υποδεχτώ
τον καινούριο χρόνο
και χόρεψα μπροστά στα φώτα
χωρίς να κοιτάζω κανέναν στα μάτια.
διάβασα στο ίντερνετ τις παρενέργειες του
έκσταση
κι έλεγε ότι για μία ώρα ευχαρίστησης
το σώμα σου χάνει
σεροτονίνη τεσσάρων ημερών.
αυτό με άγχωσε, θυμήθηκα ότι
κάθε τόσο έρχονταν φίλοι κι έβγαζαν ήχους
μάλλον λέξεις
που απευθύνονταν σ’ εμένα
κι εγώ τους άκουγα
σαν από κάποιο λιμάνι
μακρινό
σαν από κάποιο
νεφέλωμα
όμως δεν έφταιγαν τα ναρκωτικά, όχι
η αλήθεια είναι ότι
συμβαίνει εδώ και καιρό,
εδώ και καιρό παρατηρώ τη γλώσσα της στοργής
της αγάπης που κατασκεύασα κάποτε στο
παρελθόν
και δεν ξέρω αν γίνεται να εξαφανιστεί κι αυτή
όπως τα είδη
ξέρεις, όπως τα ζώα ή τα φυτά
αλλά νομίζω ότι στο βάθος
κάτι μου λέει πως ναι,
αλλάζουμε τόσο πολύ που μια μέρα
έτσι απλά
μπορεί να εξαφανιστούμε

Δεκατέσσερις νέες ποιητικές φωνές ανατέμνουν την ποίηση εκείνη που διασχίζει τα πεδία των μαχών στην Αργεντινή, αναδεικνύουν την ετοιμότητα για τη μάχη που εξελίσσεται στην αρένα της ταξικής πάλης. Στην καρδιά αυτής της μάχης οι κραυγές των κοριτσιών πυρπολούν τα πάντα γιατί είναι φτιαγμένες από φωτιά, εκεί ενεργοποιούνται αντιστάσεις στη νοτιοαμερικανική φαρσοτραγωδία, αντιστάσεις που κατοικούν πάντα σε κάποιο σύνορο και συχνά εκφράζονται μέσω της γλώσσας της στοργής.

Μετάφραση: Σπύρος Πρατίλας, Επιμέλεια μεταφράσεων: Πούθλε