Ο Ιταλός ποιητής Dino Campana έγραψε τα πεζοποιήματα που ακολουθούν σε έναν παροξυσμό δημιουργικότητας και τρέλας στις αρχές του 20ού αιώνα, καθώς διάνυε την τρίτη δεκαετία της ζωής του. Γεννημένος στη Φλωρεντία το 1885, ανήκε στην ίδια γενιά με τον Κωστή Παλαμά και τον Κώστα Βάρναλη. Ωστόσο, η πρωτοποριακή ποίησή του με τα απρόβλεπτα μοτίβα σκέψης και τους απροσδόκητους ρυθμούς της, σε μια εποχή όπου οι σύγχρονοί του έγραφαν αυστηρά έμμετρη και ομοιοκατάληκτη ποίηση, τον κατέστησαν έναν από τους πιο ευρηματικούς και σημαντικούς Ιταλούς ποιητές του 20ού αιώνα. Ο Campana πέρασε εκείνη τη δεκαετία της ζωής του ταξιδεύοντας, συχνά συλλαμβανόταν και νοσηλευόταν σε ψυχιατρικές κλινικές λόγω της ασταθούς συμπεριφοράς του. Αργότερα διαγνώστηκε με σχιζοφρένεια. Δούλεψε ως σιδηρουργός, πορτιέρης σε κλαμπ στο Μπουένος Άιρες, εργάτης στους σιδηρόδρομους, ναύτης. Το 1918, σε ηλικία τριάντα τριών ετών, εγκλείστηκε στο ψυχιατρικό νοσοκομείο Castelpulci της Φλωρεντίας όπου και παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του. Πέθανε το 1932.
***
Ο άνθρωπος που ήμουν πήρε ασυνείδητα τον δρόμο προς τον βάρβαρο πύργο, τον μυθικό φύλακα των εφηβικών μου ονείρων. Ανηφόρισε στη σιωπή των αρχαίων καλντεριμιών κατά μήκος των τειχών των εκκλησιών και των μοναστηριών: κανείς δεν άκουσε τα βήματά του. Μια μικρή έρημη πλατεία, στριμωγμένα χαμόσπιτα, σιωπηλά παράθυρα: στη μια πλευρά ο πύργος άξαφνα φωτίζεται από μια αστραπή, τεράστιος οκτακόρυφος κόκκινος ατάραχος ψυχρός. Ένα σιντριβάνι του 16ου αιώνα σώπαινε ξηρό, η λατινική επιγραφή ραγισμένη στη μέση. Ένας δρόμος πλακόστρωτος και έρημος έστριβε προς την πόλη.
Συνέχεια ανάγνωσης «Dino Campana, Έξι πεζοποιήματα»
