ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΓΙΑΝΝΗ
καμιά φορά βλέπω ακόμα
τη μάνα σου τρελή
τρέχει στους δρόμους
σε φωνάζει
να πας να πάρεις ψωμί
να φας την άκρη του στο δρόμο της επιστροφής
να επιστρέψεις
καμιά φορά βλέπω ακόμα
σκοινιά κρεμασμένα
μπάλες στους δρόμους
και δωδεκάχρονα παιδιά
πρώτη φορά στα μαύρα
καμιά φορά
δεν τα ‘δα να γελάνε
Φλαμένκο
Το μελαψό του χέρι πάνω στην κιθάρα. Ένα μελαψό δερμάτινο χέρι
που ανοίγει και κλείνει. Τ’ όνομά του είναι φλαμένκο. Γνωρίζω τον φλαμένκο,
τον συνάντησα σε μια σπηλιά έξω απ’ τη Γρανάδα. Ο φλαμένκο
δεν έχει τρεχούμενο νερό. Το λάπτοπ του λειτουργεί με γεννήτρια. Όπως ο Γκίνσμπεργκ,
ο φλαμένκο λαμβάνει κατά μέσο όρο δεκαπέντε γράμματα τη μέρα. Τα διαβάζει όλα.
Για να γράψεις γράμμα στον φλαμένκο πρέπει να βρεις έναν κάκτο μ’ ένα νεκρό πουλί
πάνω. Πρέπει να κάψεις τον κάκτο και να φας το πουλί έτσι ώστε μετά, ξαπλωμένος
ανάσκελα στον αμμόλοφο, παρέα με κροταλίες και συλφίδες,
να μην πεινάσεις και τρομάξεις την επιθυμία σου.
Ο φλαμένκο δεν πιστεύει στο νοικοκυριό. Ο φλαμένκο
θα σου επιτρέψει να ξεπλύνεις τη βρώμα απ’ τα πόδια σου με νερό και λεμόνι.
Αν ζητήσεις να δεις τις θυγατέρες, ο φλαμένκο θα βγάλει τη συλλογή του από δηλητηριώδη σκαθάρια.
Ο φλαμένκο δεν θα σου δώσει πράγματα να πεις στον ταχυδρόμο.
Θα πρέπει να σκεφτείς δικά σου πράγματα να πεις στον ταχυδρόμο.
Όταν πεθάνεις, ο φλαμένκο θα βρίσκεται εκεί να σε μεταφέρει με βάρκα στην άλλη
πλευρά του μεγάλου ποταμού, αλλά μόνο αν του φέρεις μια τσάντα σοκοφρέτες. (more…)
ΤΕΦΛόΝ #15
Καλοκαίρι-Φθινόπωρο 2016
Πατήστε εδώ για να δείτε τα σημεία διανομής.
Γίνετε συνδρομητές στο Τεφλόν και… αποκτήστε αντικολλητική προστασία!
Το Τεφλόν παρουσιάζει δύο πολύπτυχα αφιερωμένα σε δύο από τους σημαντικότερους ποιητές του βερολινέζικου αντεργκράουντ.
Σπεύσατε στα:
Αθήνα
Φαρφουλάς, Μαυρομιχάλη 18
Αρχείο 71, Καλλιδρομίου & Ζωσιμαδών
Κατάληψη κτήματος Πραπόπουλου, Προφήτη Ηλία 49
Κ*ΒΟΞ, Αραχώβης & Θεμιστοκλέους
Βιβλιοπωλείο Ναυτίλος, Χαριλάου Τρικούπη 28
Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο, Θεμιστοκλέους 37
Βιβλιοπωλείο Πολιτεία, Ασκληπιού 1-3 & Ακαδημίας
Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων, Καλλιδρομίου 30
Αλφειός, Χαριλάου Τρικούπη 22
Bibliotheque, πλατεία Εξαρχείων
Θεσσαλονίκη
Φάμπρικα Υφανέτ, Ομήρου & Περδίκα
Βιβλιοπωλείο Κεντρί, Δημ. Γούναρη 22
Βιβλιοπωλείο Σαιξπηρικόν, Εθν. Αμύνης 14
Πάτρα
Βιβλιοπωλείο Το Δόντι, Φιλοποίμενος 36-42
Βιβλιοπωλείο Χαραμάδα, Τσαμαδού 39
Γιάννενα
Ελευθεριακό εργαστήρι Fahrenheit 451, Τσακάλωφ 20
Ηράκλειο
Βιβλιοπωλείο Αναλόγιο, Ρούσου Χούρδου 8
Βιβλιοπωλείο Κίχλη, Ευγενικού & Χάνδακος-Βουρβάχων 1
Βιβλιοπωλείο Φωτόδεντρο, Κοραή 21
Μυτιλήνη
Κατάληψη στο Μπίνειο, Φάωνος & Χ. Τρικούπη
Jannis Poptrandov: Η Ευρώπη μυρίζει τελειότητα
Ο Γιάννης δεν έχει χρήματα να πληρώσει τον λογαριασμό του ρεύματος. Σιχτιρίζει το αφεντικό του. Αναρωτιέται πότε επιτέλους οι εργάτες θα πάρουν την εξουσία. Κλέβει χαρτί τουαλέτας απ’ τη βιβλιοθήκη. Παραγγέλνει μπιζελόσουπα αλλά δεν τον σερβίρουν επειδή έχει φάτσα μετανάστη. Βλέπει το αίμα της Άνγκελας Μέρκελ να στάζει στο κέντρο του αιώνιου σκότους. (more…)
Ένας άνεργος κάθεται σε μια πέτρα,
σφυρήλατος και σιωπηλός,
βλέπει τις Δευτέρες ν’ απομακρύνονται χωλαίνοντας,
νιώθει τις ψείρες να πληθαίνουν στις μασχάλες του,
γεμίζει αίμα σιγά σιγά ο πόνος του˙
θλίβεται, ιδρώνει, κουμπώνεται,
μετρά τα ένσημά του και βρίσκει τη ζωή του λειψή,
τόσα χρόνια δουλειάς και δεν κέρδισε ούτε ώρα,
τι έχει να περιμένει τώρα;
Ένας άνεργος κάθεται σε μια πέτρα,
στην άκρη της ζωής του κάθεται,
με τους λυγμούς του και τις ζωικές του λειτουργίες,
με την οργή του που ’ναι τόσο κοντή σε ίντσες,
τις λέξεις του που λιγοθυμούν λιπόσαρκες.
Κάθεται και βλέπει να περνάνε από μπροστά του
το σταθερό κεφάλαιο,
το προτσές εργασίας,
η εξαγωγή της υπεραξίας,
οι καημοί του με κατεβασμένο το κεφάλι˙
κοιτάζει τ’ άδεια χέρια του, οστέινα κι ερειπωμένα,
στις παλάμες του λιγοστεύουν οι μπουκιές,
στο ψωμί του λιγοστεύουνε τα κόκαλα. (more…)
Το περιοδικό Τεφλόν παρουσιάζει μια εκδήλωση αφιερωμένη στη σύγχρονη γυναικεία αραβο-αμερικανική ποίηση:
ΑΡΑΒΙΔΕΣ ΝΤΙΒΕΣ
Παρασκευή 24 Ιουνίου 2016 και ώρα 8μμ
στο Αρχείο 71, Ζωσιμάδων & Καλλιδρομίου, Εξάρχεια
Κατάγονται από την ελιά, την πικροδάφνη, το αμύγδαλο και το σύκο. Κουβαλούν τη σκόνη του ταξιδιώτη στα μαντίλια τους. Μιλάνε τη γλώσσα των βασιλισσών. Αρνούνται να χορέψουν στους ρυθμούς των πολεμικών τυμπάνων. Αγαπάνε σαν να δένουν σκοινί, μετρώντας το πάτωμα από το ταβάνι. Διηγούνται ιστορίες για τους νεκρούς που γυρίζουν σπίτι με τα πόδια. Ξέρουν καλά πως ο Απρίλης φτιάχτηκε για μάχη, ο Μάης για ταφή. Γίνονται μάρτυρες των πληγωμένων φωνών που αλλιώς θα έμεναν ατραγούδιστες. Επιτίθενται με λέξεις στον σεξισμό, τον ρατσισμό και τον μιλιταρισμό. Είναι Αραβίδες Ντίβες.
1.
Τι ήταν αυτό που απέστρεψε
τα μάτια μου απ’ τα δικά σου, Φάντια –
ή είναι η λέξη αραβικός μια λέξη για την απόκριση;
Τα μάτια μου –βλέφαρα βαριά– είναι άραγε
ύπνος; Ανάμεσα στα μάτια σου & στα δικά μου
ένα τουφέκι.
2.
Γαμήσι –είναι οργή αυτό στο μελί
των ματιών σου; Ίσως είναι
το ατελείωτο πράσινο της γης σου.
Θα φυσήξω τα ελαιόδεντρα
μέχρι να εξαφανιστούν
τα ψεύτικα κλαδιά, ή θα μαδήσω μαύρες
ίριδες για ένα γαμήλιο στεφάνι.
3.
Φάντια, έλα σε παρακαλώ πετώντας
πάνω από στύλους, και τους εφτά
& και η σοφία θα με τρίψει μέχρι
να έρθω κι εγώ πετώντας –σε προειδοποιώ: μπορεί να τρώω
τις λέξεις μου πίσω απ’ το στρίφωμα
της φούστας σου. Στον λόφο,
όχι στην αυλή σου,
ο Ίσμαελ έχτισε μια κατοικία για τον εαυτό του. (more…)
Ο διοργανωτής της πρόσφατης
λογοτεχνικής βραδιάς μού έδωσε
τριάντα ευρώ, μπήκα λοιπόν στο μετρό
και για να ξοδέψω τα χρήματα άρχισα
να πηγαίνω πέρα δώθε και ύστερα ένιωσα
το στομάχι μου να γουργουρίζει
και κατέβηκα κάπου στο ενδιάμεσο
και τέσσερις ή πέντε γωνίες αργότερα
είδα την εξής πινακίδα:
Φαγητό σαν της μαμάς
Μπήκα στο μαγαζί και είδα μια
γκριζομάλλα με καταγάλανη ποδιά
να στέκεται μόνη της πίσω απ’ τον πάγκο
και παρήγγειλα μπιζελόσουπα.
«Σερβίρεται με χοιρινό κρέας», είπε αυτή.
Εγώ δεν είπα τίποτα και κείνη με κοίταξε
απ’ την κορυφή ως τα νύχια.
«Είστε Μωαμεθανός, έτσι δεν είναι;»
«Όχι», είπα εγώ.
«Θέλετε μεγάλη ή μικρή μερίδα;»
«Σήμερα έκανα αίτηση για τη γερμανική υπηκοότητα», είπα.
Κι αυτή είπε:
«Η μπιζελόσουπα μάς έχει τελειώσει.»
[Aπό την έκδοση Jannis Poptrandov, Η Ευρώπη μυρίζει τελειότητα,
που κυκλοφορεί από το Τεφλόν. Πατήστε εδώ για να δείτε τα σημεία διανομής.]
Το μουρμουρητό των χρήσιμων
ηλιθίων στην τράπεζα, στο δωμάτιο του
ξενοδοχείου˙ οι αστικές νευρώσεις τους,
ο ισόβιος δονζουανισμός τους,
η πίστη τους στο τίποτα ως μέσο
αυτοβελτιστοποίησης. Ο φόνος είναι
για τους ανθρώπους ένα υπεράθλημα,
τους αρέσει να ξεκοιλιάζουν τους
ανταγωνιστές. Δημοσιονομική
εξυγίανση ονομάζεται η πιο φτηνή
μορφή κυριαρχίας, το κυνηγητό που
παίζουν τα παιδιά λέγεται ανταγωνισμός,
η αειφορία είναι ένα κράμα του χρόνου που
απομένει και της επίθεσης των eurofighters.
Βάλτε τη βαλβίδα εξάτμισης στον κώλο σας,
αφήστε την ψωλή σας να επιμηκυνθεί
μέχρι το φεγγάρι, ανατινάξτε το μυαλό σας
με το Know Your Enemy. Δεν χρειάζομαι
τις διαφημίσεις ούτε τις ειδήσεις, ζωντανά
από το κυβερνητικό μέγαρο. Δεν χρειάζομαι
κανένα κυβερνητικό μέγαρο. Δεν χρειάζεται
να δω το αίμα μου να χύνεται, για να βεβαιωθώ
ότι είμαι ζωντανός.
[από την έκδοση Kai Pohl, σφηνάκια πανικού, λεκέδες από πίσσα,
που κυκλοφορεί από το Τεφλόν. Πατήστε εδώ για να δείτε τα σημεία διανομής.]
Την Παρασκευή 1 Απριλίου, μέλη της συντακτικής ομάδας του Τεφλόν θα παρουσιάσουν το περιοδικό στον χώρο του DA (Nτεντιδακιδών 15, Ηράκλειο)
Παράλληλα, από την 1 Απριλίου έως τις 10 Απριλίου, στον ίδιο χώρο θα εκτίθενται εικονογραφήσεις που έχουν φιλοξενηθεί στις σελίδες του Τεφλόν μαζί με επιλεγμένα ποιήματα, βίντεο και ηχογραφήσεις.
Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ.
Επομένως,
η τρέλα γνωρίζει τ’ όνομά μου
και τα φέρετρα είχαν συκοφαντηθεί:
ο θάνατος είναι συνταξιοδότηση,
ο θάνατος είναι γκάργκοϊλ,
ο θάνατος είναι το χαλί και η απαραίτητη τύρβη,
αλλά εγώ
τότε
ρωτώ
γιατί με τον πρώτο πυροβολισμό μού πετάχτηκαν τα δόντια
τα νεογιλά,
γιατί ο πατέρας μου είναι νεκρός
και σώος
και νιώθω δικά μου τα σκουλήκια του,
γιατί εξακολουθούν να με τρώνε,
μέρα με τη μέρα,
κάθε λεπτό, (more…)
1.
Ο ουρανός είναι πορτρέτο της σιωπής –
Σχεδόν θα μπορούσα να τον αναποδογυρίσω,
να δω τ’ αστέρια να σκορπίζουν
απ’ το κάδρο του σαν σκόνη.
Το αεράκι ρυτιδώνει το λευκό χαρτί
καθώς αυτό πέφτει απ’ το σχοινί της μπουγάδας
σαν μια μέρα πλυμένη, άγραφη.
Το ψυχρό έδαφος
περιμένει, περιμένει, περιμένει,
σαν νερό,
περιμένει μια φωνή που δεν έρχεται.
Τα φώτα στον δρόμο τρεμοπαίζουν,
τώρα κίτρινο, τώρα μπλε,
οι νυχτοπεταλούδες χορεύουν όπως χορεύουν,
το κόκκινο αλάρμ του αυτοκινήτου
μετράει ένα δύο, ένα δύο,
κι η άδεια πλαστική καρέκλα
μοιάζει ατάραχη και επιβλητική. (more…)
τις ερωτικές επιστολές που είναι γραμμένες
στο δέρμα της,
ούτε να γυμνώσει τα στήθη της
μπροστά στον νυχτερινό ουρανό.
Δεν περιγελούν τον κόσμο
επειδή δεν γνωρίζει ότι είναι στρογγυλός,
επειδή δεν γνωρίζει ότι περιστρέφεται
γύρω απ’ τον εαυτό του,
επειδή είναι άστατος και τόσο νέος,
αν και είναι μεγάλης ηλικίας,
αν και γνωρίζουν
ότι είναι το αντίθετο των τοίχων,
συγχωρούν.
(more…)
Υποθήκη
…διαφθορείς της ανθρωπότητας, υποθήκες επί της ψυχής
– Γουίλιαμ Τζέιμς
Ένας μετρητής της θνητότητας:
να κατοικούμε στα σπίτια μας
αλλά να μην αναλωνόμαστε από αυτά.
Τα υπάρχοντά μας σαν εμμονές
περιπολούν την περίμετρο της ύπαρξης,
μας παραφυλάνε σαν να ήμασταν το δέρμα του Μαρσύα.
Η κυριότητα σαν αντιστάθμιση κινδύνου προσδοκά ρευστοποίηση
στον καθορισμένο χρόνο,
σαν μια σταλαγματιά σταλαγματιά απόσβεσης της ενδοφλέβιας ζωής.
παυσίπονος εθισμός
οι προσπαθούντες την επιμέλεια
με διαδικασίες αργές
τριχόπτωση
λοίμωξη
έμφραξη
κύρτωση
μετάσταση
ρήξη
αρχή
μέση
και τέλος
Περισσότερα ποιήματα του Qooonn μπορείτε να διαβάσετε
στο δέκατο τέταρτο τεύχος του Τεφλόν.
Αγαλματίδιο από τον θησαυρό της Μπεγκράμ, 1-22 μ.Χ.
Να έρχεται ο Έρως με το σπασμένο τόξο του
και τον σβησμένο δαυλό του,
σακούλες κάτω απ’ τα μάτια του,
γυμνά στήθη που αναπηδούν
καθώς τρεκλίζει μέχρι να βγει η αυγή
μηροί που τρίβονται, επιστρωμένοι
μ’ ένα γανιασμένο εξάνθημα.
Παράξενο ανθρωπάκι.
Με την κάψα της μέρας θα καταρρεύσει,
ροχαλητά τραντάζουν την κάσα της πόρτας,
αλλά για την ώρα ανοίγει τον ξυπόλητο δρόμο του
προσπερνώντας αναζωογονημένος την κούραση,
ψάχνει στην κόκκινη λάσπη
για βέλη, μάτια
πρησμένα, με σημάδια αϋπνίας,
όλη τη νύχτα
να σημαδεύουν.
Fuck all lines
Ένα ηχητικό ντοκιμαντέρ των Jason Bakey και Jazra Khaleed
Ακούστε το εδώ
Το βράδυ της 24ης Σεπτεμβρίου 2015 εκατοντάδες μετανάστες, κυρίως από τη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν,
περιμένουν στο λιμάνι της Μυτιλήνης το πλοίο που θα τους μεταφέρει στον Πειραιά.
Φοβάσαι ότι μια μέρα θα σου ‘ρθει ο ουρανός σφοντύλι;
Σου κολλάνε τα μακαρόνια στην κατσαρόλα;
Έχεις συχνά προβλήματα με τα υδραυλικά του σπιτιού;
Έχεις απηυδήσει με τη σιλικόνη;
Γίνε συνδρομητής/τρια στο περιοδικό Τεφλόν και ξέχασε φόβους και βάσανα!
Διάβασε περισσότερα εδώ.
[Ευχαριστούμε θερμά τον λΑΜΠΕΡΟύΚ και τον Jason Bakey για το βίντεο.]
Γονέων-κηδεμόνων
σύλλογος
φιλάθλων Πειραιώς
σύλλογος
θεσμός, Α.Ε., τροπολογία, κλαδική
διμοιρία, συνομοσπονδία
Ε.Δ.Ε., μαφία
Δ.Σ., Ε.Κ.Κ., Μ.Μ.Ε.
ιερατείο
Π.Α.Ε.
η φράξια
το ποίμνιο
μια κάστα
ένα Κράτος, εσμός
Εθνική
ληστοσυμμορία
διαβούλευση, επιτροπεία
Π.Ν.Π.
λαϊκή ή εθνική
(δημοκρατικός συγκεντρωτισμός
κοινωνικό συμβόλαιο)
κυριαρχία
χαρτοφυλάκιο
σεχταρισμός
Ε.Υ.Π.
ενορίες
κορπορατισμός…
κι εν γένει, συνάφεια.
Και σινάφια, σινάφια, σινάφια, σινάφια
ΣΙΝΑΦΙΑ.
Σαν σφήκες, όλοι τους
πάνω
μου.
Όντως, δεν υπάρχει
παρθενογένεση
μονάχα γέννηση παρθένων
και μονάχα δίαιτα
μύθος η μοναξιά του μοναχού
μύθος κι η μοναξιά του νόμου
–δε λέω του μόνου–
άπειρη καταιγίδα πυρομανών
όλων αυτών που ποτέ δεν
έγραψαν
οι βλάκες, είπαν πόσα πια να πει ο άνθρωπος;
Όμως πονηρεμένος ο κόμης του
Λωτρεαμόν
για την εκφραστικότητα του
λεπτοδείκτη
κατάδυση ραθυμία θα πει;
δε νομίζω πως θα συμφωνούσε σε κάτι τέτοιο ο Πρεβέρ
όμως κι εγώ εικασίες κάνω (more…)
Ανταπάντηση προς τις θετικά πολωμένες κλίκες του Άδη
Τριβή ολίσθησης
η κοινή σκέψη
το λάδι
μεταξύ μας
στη σαλάτα
του πληθυσμού
Η Πηγή γεννά:ήδη,
στο έδαφος
η ουρά
μιας
γουλιάς
Δυστυχώς για εσάς
μαζί με τις πρόκες της ψυχής μου
θα πέσουνε και τα κάδρα σας.
παρατήρηση β
I
χέρια ριγμένα σε μάτσο
σημειώσεις
και δοσμένα στη γοητεία
της γραφής μηνυμάτων
και μάτια αφημένα
σκιασμένα, περιγραμμένα
στεγασμένα από τριχών σειρές
ακατάστατες
II
περιποιημένα και νωχελικά
αδιαφόρως αινιγματικά
και διαστροφικά
ελκυστικά φρύδια –
ο ζήλος της βλεφαρίδας
πάντα εμφανής
ΙΙΙ
σηκωμένα αντρικά
συνοδεία σα κοριτσάκια
σε πόλεμο αιματοβαμμένο
να σπάζουν τη σειρά τους
από στρατιωτική
σε σύγχρονη ψυχαγωγία
Το σκαρφάλωμα στην οροσειρά Χαρτζ
οφείλεται στον Φάουστ
Προτίμησα, όπως κι εκείνος,
να περπατήσω αντί να πετάξω
Νιώθω στην κοιλιά μου
τα μαδημένα απ’ τον χειμώνα
φύλλα των αμυγδαλιών
να υποδέχονται την άνοιξη
αυξάνοντας το σφυγμό μου
Στις δώδεκα και είκοσι
το βουνό έρχεται ξανά στη ζωή
Διακόσια επτά χρόνια μετά
αναβλύζει νέο αίμα
Απ’ την κορυφή ενός βράχου
βλέπω τη Λίλιθ
να τυλίγει στα μαλλιά της τον Αδάμ
ρουφώντας του το δηλητήριο
πριν η μέδουσα
πετρώσει την έκσταση στο βλέμμα του
Οι μάγισσες ραγίζουν τον πυθμένα της στρατόσφαιρας
χαράζοντας τον ουράνιο θόλο
με παγοκρυστάλλους του 1718
απ’ τα δάκρυα της τελευταίας δαιμόνισσας του Μπορντώ
Ο καπνός απ’ τις εστίες της φωτιάς
μυρίζει μοσχοκάρυδο
σπρώχνοντας τα βήματά μου
να τραυλίσουν τον ξέφρενο χορό των γυναικών
Διένυσα έντεκα ξέφωτα νεράιδων
και τότε αντιλήφθηκα
πώς γεννήθηκε το μπλουζ
Κάθε τέτοια νύχτα
αιώνες τώρα
ξωτικά εξυφαίνουν τα σώματά τους
από μαγικά φίλτρα
και σκισμένες ομολογίες
Κάθε τέτοια νύχτα αιθριάζουν τη σκληρότητα του Απρίλη
η ιδιοκτησία στην
πραγματικότητα
δεν είναι το
«μου ανήκει»
αλλά το «ανήκω».
όσο πιο κοντά στον θάνατο
φτάνει ο άνθρωπος
τόσο πιο πολύ έχει την
ανάγκη
να κρατηθεί από την ύλη,
που είναι ο εαυτός του.
για αυτό οι γέροι δεν
πετούν
τίποτα,
μαζεύουν άχρηστα
πράγματα
και γεμίζουν το σπίτι.
ο πατέρας στη κεφαλή
όλοι σιωπηλοί
ηρεμία και αγάπη
αγάπη πολλή
να φας αγάπη
μέχρι η κοιλιά σου να χορτάσει
για το καλό σου
παιδί μου
σπλάχνο μου
ζωή μου
ο σκύλος παρακολουθεί
τι ευτυχισμένη στιγμή
πόσο θα ήθελα το πιάτο μου
να εκσφενδονιστεί
στον απέναντι τοίχο
με τις φωτογραφίες από τις διακοπές
το 1994
θυμάμαι λίγα
σα να μην ήμουν εκεί
και όμως ήμουν
μητέρα
Το πολύ
Το πρόβλημα με
την πολλή δουλειά
το πολύ σεξ
και γενικότερα
με οτιδήποτε πολύ
είναι ότι αφήνει
λίγο χρόνο
λίγο μυαλό
λίγον έρωτα
λίγους στίχους
για εκείνο το λίγο
που δεν λέει
να μεγαλώσει.
.
Μυαλό παχύ
Χωρίς να θέλω
να σε αγχώσω
ξεκίνα
έλξεις
κάμψεις
καθίσματα
και προπάντων
cardio.
Στην εποχή των παχιών μυαλών
τα σώματά μας πρέπει να στάζουν.
ΠΑΝΑΦΟΥΡΚΑ
χα τα σθένη είναι λειψά
την κωλάρα μας να ράνουν
αχ τα βράχια εκεί ψηλά
όσο πέφτουν μας λανσάρουν
χα τα φρούριά μας τσόφλι
κράνα μάνα μαύρη μπούρκα
αχ ρυθμός κάτω κατώφλι
φτιάχνει χείλη παναφούρκα
1973
Οχυρωμένος στην
πιο απόμερη γωνιά
του προεδρικού μεγάρου
στο Σαντιάγκο της Χιλής.
Ο Σαλβαντόρ Αλιέντε
βάζει το τουφέκι στο
στόμα,
η παράσταση έλαβε τέλος,
φίλοι μου,
το γνωρίζει και
τραβάει τη σκανδάλη.
Την ίδια στιγμή,
μερικά χιλιόμετρα
πιο βόρεια, στην
Τιχουάνα, στο Μεξικό,
ο νεαρός γκρίνγκο από
το Τέξας παραγγέλνει
ακόμα μια
τεκίλα.
«Περιμένω ήδη
δύο ώρες, Πέδρο.»
«Υπομονή, σενιόρ Μπους. Υπομονή.
Όπου να ’ναι θα φανεί.»
«Το εύχομαι, για το καλό σου,
χοντρομπαλά.» (more…)
οι τοίχοι έχουν ύψος
έξι μέτρα και το
πάτωμα είναι από
αληθινό πολύτιμο
ξύλο Αμαζονίου.
«Τριακόσια πενήντα τετραγωνικά», λέει αυτός.
«Σοβαρά;», λέω εγώ.
«Μα το Θεό.»
Η Σάντρα στέκεται στο παράθυρο
και κοιτά την
πλατεία Κόλβιτς.
Διάφορες σκέψεις περνούν απ’ το
μυαλό της.
Όλες αυτές οι ανεξερεύνητες
σχέσεις εκεί έξω.
Τι να σημαίνουν άραγε;
Αυτή η μυστηριώδης διαφορά
στη γεύση των επιτραπέζιων σταφυλιών
από τη νότια Γαλλία σε σύγκριση
με αυτά απ’ την Πορτογαλία.
Διώχνει τις σκέψεις της
κι αρπάζει το τηλέφωνο.
Το καλοριφέρ στο γραφείο,
εκεί πίσω στη γωνία, έχει
πάλι πρόβλημα.
Μαζεύεται πολύς αέρας μέσα
του, πρέπει λοιπόν κάποιος
ν’ ανοίξει τη μικρή βαλβίδα.
Θα ανοίξει η ίδια η κυρία τη
βαλβίδα;
Όχι, είναι πολύ επικίνδυνο. Θα
μπορούσε να σπάσει κάνα νύχι. (more…)
ΤΕΦΛόΝ #13
Καλοκαίρι-Φθινόπωρο 2015
Πατήστε εδώ για να δείτε τα σημεία διανομής.
«Είμαι ένα κορμί χαμένο, ένας άσωτος υιός
Απ’ το σπίτι μου φευγάτος, κι απ’ τον τόπο μου μακριά.»
Κ. Βίρβος
Υπάρχουν άνδρες που χάνουν τα υλικά τους. Πάνε μέρες τώρα που οι μπουλντόζες του δήμου γκρεμίζουν τα μέσα μου. Κοντά μια δεκαετία κατειλημμένος από ηδονές και καημούς αυτόνομους. Τώρα με γρονθοκοπούν τα κομπρεσέρ. Κρατούν ανέπαφο το κέλυφος, έτσι προστάζουν οι τάσεις της σύγχρονης αρχιτεκτονικής κι η χοντροκώλα πανομοιότυπη αισθητική. Κρατούν το παλιό, όμορφο, νεοκλασικό παρουσιαστικό μου. Δέρας ολόσωμο, γιομάτο ελιές και μελανώματα, αυτό είμαι όλος κι όλος, ένα τομάρι! Απαγορεύεται η ρίψις μπάζων. Βγάζουν τα κομμάτια μου φορτωμένα σ’ ασήκωτα οικοδομικά καροτσάκια. Με μεταφέρουν έξω απ’ την πόλη. Τα μέσα μου μπαζώνουν χείμαρρους με γάργαρα νερά, να σταματά η ταραχοποιός ροή, να εμποδίζεται η σεσημασμένη κίνηση.
Υπάρχουν άνδρες που χάνουν τη ζωή τους. Χθες το πρωί κηδέψαμε το γερο-σύντροφο. Ο ουρανός πάνω απ’ το Σχιστό σταχτής, καθώς αρμόζει σε τέτοιες περιστάσεις. Εμείς λιγοστοί. Τα ρούχα μας παρακατιανά. Άσπρο πουκάμισο δικό μας, παντελόνι μαύρο δανεικό, κοντό μπατζάκι να φαίνεται ο αστράγαλος με τη φθαρμένη κάλτσα, παπούτσι πολύχρωμο, αθλητικό. Ήταν όλα στην εντέλεια κι ετοιμασμένα αποβραδίς. Τα στεφάνια, τα γαρούφαλλα, τα τεθλιμμένα εγγόνια που ψηφίζουν σταθερότητα. Μια στελεχάρα της οργάνωσης, τραυλός, χοντρός, με πατομπούκαλα, εκφώνησε τον επικήδειο. Μετά από λίγο μια πρέζα χώμα, ράντισμα με λάδι και κρασί κι αμέσως πάπαλα. Αυτό ήταν! Στην αίθουσα δεξιώσεων οι νεότεροι χίμηξαν αμέσως στο κονιάκ.
Την Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014 το ποίημα «Ιθάκη» του Καβάφη επικολλήθηκε στην Google Μετάφραση και μεταφράστηκε αυτόματα στα χίντι. Έπειτα ακολουθήθηκε η αντίστροφη διαδικασία και μεταφράστηκε από τα χίντι στα ελληνικά. Ο Χ.Μ. περιορίστηκε στο να διορθώσει μερικά κόμματα και να βάλει δύο εισαγωγικά.
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
ο δρόμος είναι μακρύς προσευχή,
δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι!
Ποτέ δεν θα αρέσει αυτό,
δηλαδή, αν «η σκέψις σου υψηλή, πρόστιμο»
Ο ενθουσιασμός αγγίζει την ψυχή σας και το σώμα σας διεγείρει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
το άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
Κουβανοί δεν είναι μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι να ’ναι μακρύς ο δρόμος.
Υπάρχουν πολλοί –πρωί– το καλοκαίρι
με τι χαρά, τι χαρά,
όταν θα μπαίνεις σε λιμένας, δει για πρώτη φορά.
Σταματήστε σ’ εμπορεία Φοινικικά,
για να πάρει τα πράγματα δεξιά,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κι εβένους, μητέρα,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε είδους,
Ως πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά, όπως μπορείτε να:
σε πολλές πόλεις Aigyptiakes, πηγαίνετε
μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.
Για την οικογένεια,
της ανωμαλίας τη μάσκα,
η πιο λαμπρή γιορτή
είναι το Πάσχα!
Καύλα παν στην εκκλησιά
καύλα προσκυνάνε
καύλα παίρν’ αντίδωρο
απ’ του παπά το χέρι.
Κι αφού χορτάσουνε καυλί
κι αφού χορτάσουν χύσι
την Κυριακή ανήμερα
πηδάνε προβατάκια.
η τρελή γραφή καρποφορεί
αδιάβαστη πιάστηκε τη στιγμή
που ο ρομαντισμός με την παράνοια
πιασμένοι αλά μπρατσέτα
έστρωσαν σατέν σεντόνια κόκκινα
κι αράδιασαν επάνω τους
περιπαιχτικά
διάφανους δονητές
η τρελή γραφή καλπάζει
κανόνες χωρίς
ρυθμός αχρείαστος
αφού δε θωρεί στον ορίζοντα
στίγματα πατημένης γης
η τρελή γραφή κυκλοφορεί
με την αισθητική της γυναίκας
χταπόδι στο κεφάλι
και για μαλλιά πλοκάμια
αν ήταν άντρας
αξύριστο καβούρι για μουστάκι (more…)
These rivers of suggestion are driving me away
Γερό ζευγάρι
Ήταν γερό το ζευγάρι μου απόψε. Η πιο στρέιτ ύπαρξη εκεί μέσα. Αγνή καρδιά ομοφυλόφιλη. Δεν της κάθεται η Ελένη, αυτή χάνει: άπερκατ, κλοτσιά, δεξί-αριστερό κροσέ κι αποτελείωμα με το γάντι ανάποδα. Είχες ακούσει στο νοσοκομείο πως έχω χάσει τον ένα όρχι μου; Απ’ όταν έχασα και σένα είμαι απολύτως ανίκανος.
Τα αντρικά αποδυτήρια
Βρωμάνε ιδρωτίλα, τρίχα σκληρή που στάζει, τα αντρικά αποδυτήρια. Μα τους αγαπάω αυτούς τους άντρες. Γιατί είναι καθαροί από μέσα τους. Για το ψωμί σέρνονται στα καρτόνια κάτω από τ’ αυτοκίνητα, χορεύουνε τα καλοκαίρια στις ταβέρνες τα φολκλόρ. Και με γυναίκες μαζί, και φοιτητές, κάνουν προπόνηση. Κι ο δάσκαλος με διαβεβαίωσε: «Χρυσαύγουλο εδώ δε μπαίνει».
Δεύτε τελευταίες μαχαιριές
Εγώ
περπατάω καιρό τώρα
με την ψυχή στο στόμα
και το μαχαίρι στα δόντια
έτσι
που αν χρειαστεί
με μια δυνατή εκπνοή
όποιον καριόλη
θελήσει να με τιθασεύσει
θα τον πάρω μαζί μου (more…)
Δημιουργήστε ένα δωρεάν ιστότοπο ή ιστολόγιο στο WordPress.com.
